Anadolu'da Medeniyetin Hikayesi serisinin yeni bölümlerinden bildirim yoluyla haberdar olmak için seriyi takip etmeyi lütfen unutmayın.

Merkeziyetçi bir yönetime sahip olan Osmanlı Devleti’nde, yerel yönetimler ancak batılılaşma girişimleriyle, yani 1839 Tanzimat’ından sonra gündeme gelmiştir.

Türkiye'de, özellikle 1980'lerden sonra yerel yönetimlere özel bir önem verilmesi, belediye sınırları içinde yaşayan nüfusun toplam nüfus içindeki payının artmasıyla yakından ilişkilidir. Yerel hizmetlerin nitelik ve nicelik olarak iyileştirilmesi amacıyla, kamunun kaynak tahsislerinde yerel yönetimlere daha büyük bir pay verilmesi ve yerel yönetimlerinin gelirlerinin arttırılması olumlu gelişmeler olmuştur. Bu gelirlerin artması sayesinde belediyelerin geliştirebildikleri temiz içme suyu, kanalizasyon gibi altyapı hizmetleri ile diğer yerel hizmetlerdeki iyileşmelerin gerek çevre sağlığı gerek refahın dağılımı ve yaygınlaşması bakımından katkıları küçümsenemez. Çünkü aynı dönemde, özellikle yerel yönetimler düzeyinde, atıklar ve kirlilik konuları kamuoyunun ilgisini giderek daha fazla çeken konular haline gelmiştir. Günümüzde, demokratik anlayış ve işleyişe daha uygun olduğu düşünülen yerinden yönetim ilkesinin uygulanmasını iyileştirme arayışları devam ettirilmektedir. Yerel yönetimlere sağlanan ek kaynaklar sayesinde, tarihi ve kültürel mirası koruma ve kurtarma alanlarına kadar uzanmaları da mümkün olabilmektedir. Ancak, hızlı ve çarpık kentleşme dolayısıyla yerel yönetimlerin, altyapı ve yetişmiş insangücü ihtiyacı, büyük şehirler düzeyinde bile devam etmektedir.