Resultados Editorial "Meulenhoff" en Literatura y ficción

Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffi edrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord.

In het vaak dolkomische, volstrekt oneerbiedige Oom Oswald voert Roald Dahl Oswald Hendryks Cornelius ten tonele: de vrouwenverleider, bonvivant, operaminnaar, spinnen expert en wandelstokmaniak. Deze bizarre figuur komt op een briljant idee om in één klap ontstellend rijk te worden. Zijn geniale inval voert hij met veel verve uit, waarbij hij heel wat 'groten der aarde', van Marcel Proust tot Sigmund Freud, meedogenloos uitmelkt.

Marcel van Roosmalen schrijft al jaren met grote regelmaat over zijn moeder in NRC Handelsblad. Zijn vaste lezers krijgen daarmee een kijkje in haar leven - en dat van hemzelf. Moeder is op hoge leeftijd, woont zelfstandig, maar steeds meer dingen gaan mis: een voordeursleutel raakt zoek, een treinreis verloopt rampzalig, een kerstdiner kan niet meer worden gekookt. De ergernis bij haar zoon ligt altijd op de loer. Met een arendsoog observeert hij zijn moeder.

We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.

Een feest voor alle Hendrik Groen-fans, geschreven met zijn kenmerkende humor en scherpe observatievermogen. Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.